De eerste week ben ik niet verder gekomen dan Buenos Aires. Op de 1e dag van binnenkomst werd ik hartelijk verwelkomd door de vaste krachten in het hostel en door Ahmet, een Turks man (38) die hier ondertussen al 1 jaar en 2 maanden bivakeert. Ik ken hem dus nog van de vorige reis begin dit jaar. Ik trakteer mezelf eerst maar eens op de heerlijke empanadas bij de pizzeria hier op de hoek, mijn ´vaste` empanadatentje. Het was hier tot gisteren boven de 30 graden, maar vandaag regent het pijpenstelen. Is de overgang in ieder geval niet te groot uit Nederland vandaan. Als ik even later een tukkie wil gaan doen, ben best wel moe van de vliegreis, kom ik mijn kamergenote uit Israel tegen, Dagan. Zij is net als ik hier voor de 3e keer. Blijft ook maar terugkomen. Er zijn dus nog meer gekken zoals ik. ´s Avonds zit ik gezellig met andere reizigers in het hostel wat te babbelen. Het contact maken gaat weer vanzelf.

Dinsdag. Na 1 regendag is alles lekker afgekoeld tot een graadje of 20 en schijnt het zonnetje weer volop. Eigenlijk wil ik zo snel mogelijk eerst naar Puerto Madryn afreizen voor de walvissentoer, maar in het hostel is het toch wel een gezellig groepje nu en mijn 2 Argentijnse amigas willen graag al snel met me afspreken. Ook is er dé voetbalwedstrijd van het jaar op dinsdag en die mag je niet missen. Ik laat mij overhalen en ik blijf dus tot en met dinsdag nog in Buenos Aires. De tijd vult zich vanzelf. Vandaag is echt zo´n opstartdag, nog last van de jetlag. Gezellig speel ik wat kaartspelletjes in het hostel met mijn medereisgenoten.

Woensdag voel ik me al een stuk fitter. Ik koop een simkaart van hier in Argentinie, want het is toch wel handiger als je hier kunt bellen en sms-en. Een leven zonder mobiel is toch niet zo handig meer. Ook ga ik weer even langs het reisbureau dat mij nog steeds geld tegoed is. De man, Alberto, herkent mij nog steeds. Hij belooft het te gaan uitzoeken. Ik wacht het af, maar heb er een hard hoofd in. ´s Avonds heb ik afgesproken met Yamila om een terrasje te pakken. We hebben bij een metro station afgesproken maar ik zie haar niet meteen staan. Kijk handig zo´n mobiele telefoon. Staat ze natuurlijk net bij de andere uitgang als waar ik uit kom lopen. Het is een gezellig wederzien. We eten een tosti en drinken wat en spreken voor vrijdagavond weer af op een feestje in Palermo waar een bandje speelt van de vriend van een vriendin van haar.

Donderdag, het is Sint Maarten in Nederland, wandel ik met de de Nieuw-Zeelandse Libby en Naomi in een heerlijk zonnetje naar een natuurpark even verderop. We lopen er een rondje van 2 uur door het natuurreservaat. Even uit de drukke stad en in de natuur. ´s Avonds heb ik met mijn andere Argentijnse amiga Natalia afgesproken. We gaan gezellig eten in een pizzeria in de wijk Palermo. Natalia is degene die dus zo errug snel praat. En dat is nog steeds niet veranderd, want er volgt weer een golf van Spaanse woorden en zinnen waarvan ik uiteraard weer niet alles begrijp. Maar het is wel weer gezellig. Ze is druk met werk en examens voor haar studie, maar we spreken af om nog gezellig een avondje naar de film te gaan nadat ik weer terug ben van mijn kleine rondreis.

Vrijdag willen een aantal gasten in het hostel een potje voetballen. Ze missen nog een aantal man, dus de vrouwen worden nu ingeschakeld. Naomi en Libby melden zich enthousiast aan. En ik doe ook gezellig mee, waarom ook niet. In een hal onder een viaduct spelen we 1,5 uur voetbal. Valt niet mee dat heen en weer geren. Ik sta dus maar af en toe in het doel en aan de kant als wissel. Ik heb in ieder geval mijn talent als voetbalster niet gemist

. Libby is erg fanatiek en verzwikt tot 2 keer aan toe dezelfde enkel. Het ziet er lelijk dik uit, maar ze is net als Naomi student voor chirurg dus ze weet zelf wel wat ze er mee aan moet. Eenmaal terug in het hostel bemerk ik dat mijn hoofdzaklamp weg is. Ik doorzoek alles, doe navraag bij de schoonmaakster Maria, maar geen spoor van de zaklamp. Dat heet dus gejat. Flauw hoor. ´s Avonds heb ik dus een feestje in Palermo. Om 22.00 uur sta ik bij Club M (ha ha club Marjan). Yamila is al binnen, maar ik moet nog 10 minuten buiten wachten. Na 10 minuten mag iedereen inderdaad naar binnen. Er treden 3 bandjes op en daarna gaat de disco van start. Is zeg goeie muziek, allemaal jaren 90. Top! Ongemerkt stroomt de tent vol. Om 03.00 uur houd ik het voor gezien en Yamila ook. Het gaat hier wel door tot 06.00 uur, heel normaal hier, maar ik ben geen 18 meer! Dat was een leuke avond, en ook nog gedanst. Heel stilletjes sluip ik de kamer in om de rest niet wakker te maken.

Op de zaterdag treedt Augusto op in zijn bandje. Augusto ken ik nog via Miriam waarmee we gezellig in 2009 zijn opgetrokken een paar dagen. Uit zijn adresbeschrijving veronderstel ik dat het optreden in het centrum van Buenos Aires is, maar als ik eenmaal op de aangegeven kruising aankom, kom ik er door de lage benummering achter dat het hier niet is. Navraag bij een restaurant maakt duidelijk dat het veel verder te doen is. Zeker 40 minuten per taxi. Dat red ik nooit meer op tijd dus ik besluit terug te gaan naar het hostel. Jammer. Terug in het hostel is de slaapkamer 1 grote puinhoop . Komt door de 2 Engelse meiden. Ze willen graag uit, dus ik verwijs ze naar de buurt Palermo. Gaan ze zeker leuk vinden.

Zondag 07.00 uur. De 2 Engelse meiden komen terug van het stappen. Kijk zo hoort het hier dus. Wel done! Maar ze zijn erg luidruchtig. Gaat 1 van hen skypen (bellen via de computer) met familie op de hal. Nu moet iedereen toch wel wakker zijn op de bovenverdieping. Even later gaan ze dan naar bed. Degene die boven mij slaapt komt het stapelbed niet op. Hilarisch. Voor de rest is het echt een lazy sunday. Ik heb ondertussen weer een nieuwe kamergenoot vandaag, een Venezuelaanse jongen. Een lange gozer, dat verwacht je niet uit zo´n land.

Maandag, ik ga weer naar het natuurpark en de Venezuelaan Gerardo wandelt gezellig met mij mee. Hij neemt net als ik overal foto´s van. Nu ik elke dag vlees heb gegeten, kook ik vandaag zelf maar eens een vegetarische maaltijd. Is ook weer even lekker, want groente kennen ze in restaurants hier niet zo erg.

Dinsdag is de dag van de voetbalmatch. De klassieker River Plate tegen Boca Juniors, 2 teams uit Buenos Aires. Vamos a la cancha!!! Ik heb een kaartje inclusief vervoer geregeld. Toch net even veiliger allemaal. Per minibus worden we naar het stadion gereden. Het is er al druk met voetbalfans. In het overdekte vak hebben we een mooi uitzicht over het veld, totdat wat gasten in het vak boven ons spandoeken ophangen. Het speelveld is nog goed te zien, maar de tribune aan de overkant waar de aanhang van de Boca´s zit niet meer. Een kleine tegenvaller. Desalniettemin is de sfeer uitbundig. De aanhang van de Boca´s zingen en joelen naar de supporters van de River Plate en visa versa. Veel papiersnippers en rookbommen gaan door het hele stadion. Als de voetbalwedstrijd eenmaal begint wordt de sfeer nog uitbundiger. Een sensatie! Dat is de wedstrijd zelf niet, want er wordt erg rommelig gespeeld en ze laten zich steeds makkelijk vallen. De scheidsrechters hier fluiten daar meteen op. Gelukkig wordt er in de 2e helft gescoord door River Plate aan onze kant van het veld. Erg goed te zien hoe de bal in het net wordt gekopt. En ik voelde ´m al aankomen, dus zat klaar om te juichen. Het dak gaat eraf. Een mooie en unieke ervaring rijker, ook omdat dit mijn allereerste voetbalwedstrijd in een voetbalstadion was.

Tot dusver week 1.