Even voor de duidelijkheid: de datum van het verhaal geeft de datum weer wanneer het zich afspeelde, dus niet de plaatsingsdatum. Dit bracht sommige lezers vorig jaar wat in verwarring die dachten dat de bedrichten verlaat aankwamen op hun computer. Kwam ook omdat de berichtgeving soms wat lang op zich liet wachen van mijn kant.

Op dag 2 ben ik eerst eens wat informatie gaan inwinnen over de vervoersmogelijkheden naar het Noorden van Chili. De vliegvluchten waren nu wat duur en pas later volgende week wat goedkoper. Per bus duurt de rit 23 uur voor de helft van de prijs van een vliegticket. Maar ook speelde de mogelijkheid nog in mijn hoofd om eerst nog ´even´ terug te keren naar El Bolson, 20 uur naar het zuiden in Argentinië. Daar was ik vorig jaar al geweest maar het was voor mijn gevoel nog niet helemaal af en ik vond het daar toen erg leuk. Dus ook voor de bussen die kant op heb ik informatie ingewonnen. Met de bus gaat alles allemaal vrij makkelijk. Met zo´n grote luxe tourbus is het prettig reizen op die lange afstanden. Even een nachtje laten bezinken allemaal.

Op zaterdag, dag 3, ben ik al ´vroeg´ wakker, 08.30 uur. Zo ook Dolphine, een Afro-Amerikaanse vrouw. De rest van de kamer ligt nog lekker te slapen. Nu is het zo dat je weet dat als je in een dorm slaapt met andere reizigers, dat het nooit muisstil kan zijn. Maar Dolphine gaat haar koffer met spullen om 09.00 uur uitgebreid herordenen. Ze loopt wel 10 keer heen en weer de kamer in. Nu ben ik een rommelkont, maar zij wint het op afstand. Met als gevolg dat een Australische reiziger die doodmoe was van een lange busrit gisteren erg geirriteerd raakt. En dat kan ik toch ook wel begrijpen. Ik werd met een sterk gevoel wakker en besluit dit gevoel te volgen en boek nog voor dezelfde avond een busticket naar El Bolson. De busrit gaat eerst naar Osorno in Chili alwaar ik dan met een 2e bus naar Bariloche in Argentinië reis. Vanuit Bariloche is het dan nog 2 uur naar El Bolson. De 1e bus op zaterdag had extra korting, maar vanuit Osorno naar Bariloche waren alle plekken al gereserveerd voor de ochtendbus. Toch neem ik de gok om op zaterdagavond al te vertrekken, want er is altijd een kans dat er iemand uitvalt. In het ergste geval moet ik dan tot 15.00 uur wachten in Osorno voor de middagbus.

In de middag maak ik nog een wandeling door het centrum van Santiago die in mijn reisgids ´the Lonely Planet´ staat beschreven. Het begint bij een plaatselijke café waar veel Chilenen een borreltje in de middag komen halen. Dus ik daar naar binnen. Het typische drankje daar is wijn met een lepel ijs erin. Heel apart. Ik neem de kleinste versie, maar zelfs daarvan krijg ik al een halve draai. De rest van de wandeling loop ik ietwat dipsie door de stad. Ondanks dat Santiago niet als mooiste stad bekend staat, loop ik toch langs heel mooie oude gebouwen. Onderweg stopt een wat oudere taxichauffeur uit zijn taxi om mij uit te leggen hoe ik het noorden van de stad kan zien, want aan mijn rechterhand heb je dan het Andes gebergte. Leuk dat hij dat zo spontaan mij komt vertellen. Eenmaal weer terug in het hostel, pak ik mijn spullen in en ben ik klaar om te vertrekken naar El Bolson.