Waar ik stiekem op gehoopt had gebeurde ook. Voor de busrit vanaf Osorno naar Bariloche was er inderdaad bij 1 van de 3 busmaatschappijen nog een plekje vrij gekomen. Wat een mazzel! En daarmee belandde ik nog dezelfde avond in El Bolson. Het eerste wat ik deed was natuurlijk een Argentijns ijsje kopen. Maar gek genoeg smaakte die me nog niet zo. Door de lange busrit (20 uur totaal) ben ik mijn ´appetite´ (=smaakgevoel?) kwijtgeraakt. Alles kwam me hier nog bekend voor, dus ik loop zo op mijn vertrouwde hostel af. In precies dezelfde kamer als vorig jaar krijg ik een bed toegewezen. Een van de medewerksters herkent mij nog van vorig jaar. Erg leuk. Van mijn kamergenoten, 2 Spaanse vrouwen, mag ik bij ze aanschuiven voor het avondeten. Wat aardig van ze! Dus ik eet een beetje met ze mee.

Na lekker te hebben uitgeslapen ga ik de volgende dag naar Lago Puelo, een mooi groot meer een half uurtje rijden hier vandaan. Met 2 boottochtjes heb ik kunnen genieten van dit mooi stukje natuur. ´s Avonds is het gezellig druk in het hostel met andere vakantiegangers.

Dag 2, het is dinsdag, ga ik lekker door El Bolson wandelen. Over de markt met handgemaakte spullen en etenswaar, gezellig sfeertje weer. Omdat op mijn verloopstekker mijn fohn niet past, ga ik op zoek naar een andere verloopstekker. Genoeg winkels hier dus ik vind er één die wel past. Op bijna elke reis is er wel iets dat ik toch nog moet kopen.

Dag 3, laatste dag alweer. Ik maak dit keer extra veel foto´s van El Bolson want vorig jaar heb ik dat vreemd genoeg niet gedaan. Ik neem de sfeer nog extra in mij op en neem al wandelend afscheid van dit mooie relaxte hippie plaatsje. El Bolson is nu echt ´af´ voor mijn gevoel. Om 17.00 uur vertrek ik naar Bariloche.

In Bariloche slaap ik ook weer in hetzelfde hostel als vorig jaar. En ook daar word ik herkend. Toch wel knap van de eigenaren dat ze me nog herinneren met zoveel andere reizigers die ze over de vloer krijgen.

Op dag 4 heb ik een strak programma, omdat ik om 14.00 uur alweer vertrek naar Santiago in Chili. Ik wil naar Cerro Cathedral, wat in de winter hier een populair skigebied is. Kans is groot dat Prins Willem Alexander en Maxima hier hebben geskied. Volgens een medewerker gisteravond gaat de bus om 9.15 erheen. Dus ik sta om 8.15 rustig aan op. Roept de eigenaar me dat de bus om 8.45 al vertrekt. Dus ineens moet ik snel snel snel mijn tas inpakken en een broodje naar binnen proppen met wat koffie. De eigenaar ziet de bus voorbij rijden en houdt deze al roepend en rennend voor me tegen. Een erg komisch gezicht, maar ik zit in de bus! Het is maar een half uurtje rijden, dus om 9.15 uur staan we al bij de ingang. Gaat de kassa voor de gondellift pas om10.00 uur open. Niet echt goed op elkaar afgestemd dus. Maar ik kan wel rustig door het dorpje lopen wat alleen in de winter open is. Vreemd gezicht om een skidorp in de zomer te zien. Om 10.00 uur koop ik snel het entree kaartje en ga ik per gondel en stoeltjeslift naar boven. 10.30 uur. Ik heb precies een uur om naar een mooi uitkijkpunt te wandelen. Dus in een wat rapper tempo dan normaal loop ik naar boven. Een prachtig uitzicht is mijn beloning. Ik neem snel wat foto´s en geniet van de omgeving. Tussen snel wandelen en rennen in haast ik me terug naar de stoeltjeslift voor de terugweg naar beneden. Wat Japanners die omhoog gaan zwaaien enthousiast naar me. Typisch Japans, maar wel erg grappig. Om 12.05 sta ik beneden bij de ingang alwaar de bus om 12.15 arriveert. Mooi op tijd terug in Bariloche. Per taxi word ik naar het busstation gebracht. Blijkt de bus terug naar Santiago een uur te laat te zijn. Ach ja, voor niets zo gehaast dus.