's Ochtends ga ik eerst nog even op zoek naar een overtas voor mijn backpack. Genoeg reiswinkels hier in de buurt, maar geen van de 7 heeft een combi overtas voor transport en regen. Ze kennen hier alleen de regenkappen. Om 14.00 uur neem ik de bus naar La Cumbre, een dorpje zo groot als Edam. Na een ritje van 2 uur kom ik weer in de rust terug. Dit plaatsje staat bekend om paragliding. Hier zijn een paar jaar geleden de wereldkampioenschappen gehouden. Dus de meeste mensen komen hier om een tandemsprong te maken. Er zijn hier maar 2 hostels, dus ik neem de dichtstbijzijnde, een prachtig landhuis met oprijlaan. Echt zo'n plek waar je langer wilt blijven. Nog net voor zonsondergang wandel ik naar het Christo Redentor beeld voor een uizicht over de stad. Mooi. Omdat het net Paasweekend is geweest zijn de meeste restaurants dicht. Dus raak ik in de enige die wel open is. Nou, dit was niet de beste in La Cumbre, want dit is de 1e keer dat ik slecht vlees heb gegeten in Argentinie. Veel te droog, het leek wel op een schoenzool. Ik ga snel maar weer terug naar het hostel, kan ik lekker op tijd te bed. Maar de enige andere gast in het hostel, de Spaanse Pedro, houdt me aan de praat. Hij doet hier een cursus paragliding en is hier erg enthousiast over. Hij heeft rijstepudding gemaakt en die smaakt erg goed. Toch nog een goed toetje vandaag.

Dag 2. Lekker rustig aan vanmorgen, uitslapen en wat lezen in de Lonely Planet wat hier te zien is. En zal ik hier nog een nachtje extra blijven of niet in dit mooie huis? Het antwoord komt vanzelf, want Pedro komt net terug van zijn ochtendsessie paragliden en de instructeur die ik gisteren even had gespoken bij aankomst denkt dat ik een tandemsprong wil maken. Maar ik heb zoiets al een keer gedaan in Zuid-Afrika, dus ik ga niet paragliden hier. Wel mag ik gezellig met ze mee voor het uitzicht daar (en natuurlijk om me over te halen). Dus dat wordt nog een dagje extra hier. Binnen een half uurtje sta ik op het platform vanwaar de luchtsprongen worden gemaakt met een prachtig uitzicht over de sierras. Nogmaals wordt me gevraagd of ik echt niet wil springen, maar nee, ik houd voet bij stuk. Ze snappen er niets van, een toerist die niet zoiets leuks gaat doen. Vervolgens wordt me gevraagd of ik kan autorijden en of ik met de truck de anderen van beneden wil ophalen weer naar boven toe. 5 Minuten later rijd ik in de terreinwagen over de kronkelige bergwegentjes naar bededen toe naar de rivier. Eg mooi en best wel stoer zo in mijn eentje. Vervolgens rijd ik met een van de piloten en andere paragliders weer terug naar boven. Een leuk middagje zo. De rest van de dag is het schrijven, schrijven, en nog eens schrijven in mijn dagboek en op mijn reislog. En dat hebben jullie ondertussen wel gemerkt met alle verhalen die nu op de valreep nog eventjes op de site worden geknald.

Dag 3. Zo lang mogelijk nog blijven hangen in La Cumbre. En vandaag was mijn broer jarig dus die met Skype ook nog gebeld. Was Peter ziek op zijn verjaardag. Wel sneu. Hij had ook bijna geen stem meer. En na 40 minuten bellen al helemaal geen stem meer. Om 18.30 uur neem ik maar eens de bus terug naar Cordoba. Eenmaal weer in Cordoba wil ik even nog zo'n lekkere pizza aan de overkant eten. Deze pizzatent is echt zo'n familiebedrijf en bestaat al heel lang. De eigenaar is welbelezen en houdt me lang aan de praat over Argentinie en Europa. Dus weer laat te bed. En ik wilde morgen nog naar de Quebrada de Condoritos, maar dat wordt nu niks meer.