Tandil, tranquila
5.30 uur. Onderkoeld kom ik in Tandil aan. Gelukkig gaat op het busstation de toeristeninformatie om 06.00 uur open. Daar krijg ik van de aardige man veel informatie over Tandil, best nog veel te zien hier. Ik ga naar het door hem aanbevolen hotelletje waar ik even een uurtje op bed ga liggen, maar waar ik uiteindelijk ruim 4 uur in slaap val. Dat had ik dus kennelijk wel nodig. Maar hierdoor maar 1 middagje over voor dit plaatsje. Ik bezoek de plek met de replica steen waar jaren lang tot 1912 een rots bleef hangen. En vervolgens loop ik door het pitoreske Tandil naar het park met kasteel. Een heel mooi uitzicht daar over de stad, helemaal als het donker wordt met alle lichtjes. In een nabij gelegen ijszaak eet ik de lekkerste dulce de leche tot nu toe. Ik zou nog een dagje langer kunnen blijven, maar vind het eigenlijk ook wel mooi zo en besluit morgen verder te reizen naar mijn eindbestemming, Buenos Aires.
Santa Rosa, midden in La Pampa
Vandaag gaat mijn reis om 08.00 uur (ik houd het vroeg) verder naar Santa Rosa in de provincie La Pampa. De Argentijnen vinden dit zelf het saaiste gedeelte van Argetinië, maar toch wil ik dit gedeelte ook zien. De rit gaat de hele dag door platteland, het is hier net zo vlak als in Nederland maar dan vele malen groter. Nou en bedankt, want dan vinden de Argentijnen Nederland dus maar saai. Maar ik begrijp wel wat ze bedoelen, want na 3 uur gaat het wel vervelen, er zit geen variatie in. Om 17.00 uur beland ik in Santa Rosa. De plaatselijke VVV is erg behulpzaam en helpt me aan een goedkoop hotelletje, want hostels zijn hier niet. Er komen hier amper backpackers. Ze vertellen me dat je hier ook een 'dia del campo' kunt doen, een dag op het platteland. Even bezinken laten maar, ik ben doodmoe. Ondertussen heeft mijn spijkerbroek het bijna begeven. Aan de binnenkant van mijn benen ontstaan steeds meer slijtage gaten. Net als met mijn wandelschoenenvorig jaar, gaat mijn spijkerbroek het einde van de reis ook niet halen.
Dag 2. Heel lang uitgeslapen vandaag. De reismoeheid begint er nu uit te komen denk ik. Dus vandaag maar een relax dagje. Ik heb wat gewandeld door het centrum van de stad en 's middags uiteindelijk de dia del campo voor morgen geboekt om toch wat speciaals hier te doen. Het was vandaag trouwens erg fris. Had echt een jas nodig.
Dag 3. Om 10.00 uur word ik door Erica opgehaald. We rijden naar Toay eenklein plaatsje 10 km verderop waar zij met haar man en 3 kinderen op een groot landgoed woont.Voor de luch wordt een heerlijke BBQ voorbereid en in de middag maken we een wandeling over een gedeelte van het grote landgoed. Ze hebben wel relatief weinig dieren: 60melkkoeien, wat paarden en een kinderboerderij. De koeien zijn van hetHollando-Argentino ras, precies dezelfde als in Nederland: zwart-wit. De man van Erica komt met een gordeldier aanlopen. Een grappig beestje. Om 18.00 uur ga ik met Erica naar park Luro voor een rendierentoer. Derendieren zijn inde bronst, waarbij de mannetjes brullen als koeien om hun harem bij elkaar te krijgen. Interessant, maar alleenjammer van de 5 vrouwtjes van de 60+ club die continu aan het praten zijn terwijl jestil moet houden.
Dag 4. Nog steeds erg vermoeid.Maar wel weer aangenaam warm vandaag. Ik wil een rondje om het grote meer maken (5 km)maar daar is het net te warm en ik te moe voor. Klein stukje dan maar.Ik koop een stukje stofom mijn spijkerbroek wat te maken. Dit moet jeop jebroek vast strijken, dus ik heb een strijkijzer nodig.Een vrouwtje van het hotel gaat dat wel even voor me doen.Metzo'nouderwetse strijkijzer staat ze evenlater mijn spijkerbroek te maken. Een beetje vergelijkbare situatie met mijn schoenen van vorig jaar dieeen mannetjetoen probeerde te lijmen.Ik zet de mensen wel steeds aan het werk
Weer terug in Cordoba
Vandaag weer lang uitgeslapen. Ik voel me moe en rusteloos. Eerst maar een klein wandelingetje maken in de buurt hier. Vorig jaar at ik hier in een klein leuk eettentje, maar die kan ik nu niet meer vinden helaas. 's Middags ga ik nog naar een feria de artesenal, een beurs met allemaal kwaliteitsproducten uit Zuid-Amerika. Ik koop maar niet te veel, want mijn tassen puilen nu al uit. Ik blijf er net te lang hangen en omdat ik ook nog eens verkeerd uitstap op de terugweg, ben ik net te laat voor de BBQ in het hostel. Gelukkig is er nog genoeg vlees over en het smaakt me erg goed.
Laatste dagje. Ik ga naar de Quebrada de Condoritos. Een mooi natuurpark waar in een canyon condors leven. Het landschap heeft wat weg van Schotland denk ik. De condors kun je zien vliegen, maar je hebt wel een verrekijker nodig om ze goed te kunnen zien. Onderweg kom ik een Franse jongen tegen, Frederic. Met hem kan ik terugrijden, want hij heeft een lease auto van de zaak (hij was hier een weekje voor zijn werk). Hij rijdt in een Volkswagen Gol zonder de 'F' want die mist hier in Argentinie. Vreemd gezicht. We hebben nog even gezellig een drankje genomen in een cafe/restaurant en daarna ga ik maar weer terug naar het hostel om mijn spullen in te pakken voor morgen. 's Nachts word ik wakker gehouden door het gesnurk van de Zuid-Afrikaanse jongen. Ik zet de ventilator maar aan, want dat scheen ook te werken op de kamer in Santiago de Chili. Door het constante geluid van de ventilator houdt ook hier het snurken van de jongen op. Het werkt dus echt (hint!)
La Cumbre, midden in de Sierras
's Ochtends ga ik eerst nog even op zoek naar een overtas voor mijn backpack. Genoeg reiswinkels hier in de buurt, maar geen van de 7 heeft een combi overtas voor transport en regen. Ze kennen hier alleen de regenkappen. Om 14.00 uur neem ik de bus naar La Cumbre, een dorpje zo groot als Edam. Na een ritje van 2 uur kom ik weer in de rust terug. Dit plaatsje staat bekend om paragliding. Hier zijn een paar jaar geleden de wereldkampioenschappen gehouden. Dus de meeste mensen komen hier om een tandemsprong te maken. Er zijn hier maar 2 hostels, dus ik neem de dichtstbijzijnde, een prachtig landhuis met oprijlaan. Echt zo'n plek waar je langer wilt blijven. Nog net voor zonsondergang wandel ik naar het Christo Redentor beeld voor een uizicht over de stad. Mooi. Omdat het net Paasweekend is geweest zijn de meeste restaurants dicht. Dus raak ik in de enige die wel open is. Nou, dit was niet de beste in La Cumbre, want dit is de 1e keer dat ik slecht vlees heb gegeten in Argentinie. Veel te droog, het leek wel op een schoenzool. Ik ga snel maar weer terug naar het hostel, kan ik lekker op tijd te bed. Maar de enige andere gast in het hostel, de Spaanse Pedro, houdt me aan de praat. Hij doet hier een cursus paragliding en is hier erg enthousiast over. Hij heeft rijstepudding gemaakt en die smaakt erg goed. Toch nog een goed toetje vandaag.
Dag 2. Lekker rustig aan vanmorgen, uitslapen en wat lezen in de Lonely Planet wat hier te zien is. En zal ik hier nog een nachtje extra blijven of niet in dit mooie huis? Het antwoord komt vanzelf, want Pedro komt net terug van zijn ochtendsessie paragliden en de instructeur die ik gisteren even had gespoken bij aankomst denkt dat ik een tandemsprong wil maken. Maar ik heb zoiets al een keer gedaan in Zuid-Afrika, dus ik ga niet paragliden hier. Wel mag ik gezellig met ze mee voor het uitzicht daar (en natuurlijk om me over te halen). Dus dat wordt nog een dagje extra hier. Binnen een half uurtje sta ik op het platform vanwaar de luchtsprongen worden gemaakt met een prachtig uitzicht over de sierras. Nogmaals wordt me gevraagd of ik echt niet wil springen, maar nee, ik houd voet bij stuk. Ze snappen er niets van, een toerist die niet zoiets leuks gaat doen. Vervolgens wordt me gevraagd of ik kan autorijden en of ik met de truck de anderen van beneden wil ophalen weer naar boven toe. 5 Minuten later rijd ik in de terreinwagen over de kronkelige bergwegentjes naar bededen toe naar de rivier. Eg mooi en best wel stoer zo in mijn eentje. Vervolgens rijd ik met een van de piloten en andere paragliders weer terug naar boven. Een leuk middagje zo. De rest van de dag is het schrijven, schrijven, en nog eens schrijven in mijn dagboek en op mijn reislog. En dat hebben jullie ondertussen wel gemerkt met alle verhalen die nu op de valreep nog eventjes op de site worden geknald.
Dag 3. Zo lang mogelijk nog blijven hangen in La Cumbre. En vandaag was mijn broer jarig dus die met Skype ook nog gebeld. Was Peter ziek op zijn verjaardag. Wel sneu. Hij had ook bijna geen stem meer. En na 40 minuten bellen al helemaal geen stem meer. Om 18.30 uur neem ik maar eens de bus terug naar Cordoba. Eenmaal weer in Cordoba wil ik even nog zo'n lekkere pizza aan de overkant eten. Deze pizzatent is echt zo'n familiebedrijf en bestaat al heel lang. De eigenaar is welbelezen en houdt me lang aan de praat over Argentinie en Europa. Dus weer laat te bed. En ik wilde morgen nog naar de Quebrada de Condoritos, maar dat wordt nu niks meer.
Cordoba, groot en druk
6.40 taxi voor de deur. Wat een tijd weer. En verdorie, bij het uitstappen heb ik mijn overtas voor mijn grote backpack in de taxi laten liggen. Nou ja, vervelend en niets aan te doen, maar gelukkig geen belangrijke dingen laten liggen. Ik koop wel weer een nieuwe. Eenmaal in Cordoba moet ik erg wennen aan de grote stad. Wat een drukte met mensen en verkeer. Het trekt letterlijk de energie uit mijn lijf. Komt denk ik door de overgang vanuit de kleine plekjes waar ik tot nu toe ben geweest. Ik boek weer een bed in hetzelfde hostel als vorig jaar. En ook daar wordt ik herkend door een van de medewerkers. Knap hoor, dat ze dat nog herinneren met zoveel mensen per jaar. Ik heb kennelijk een herkenbaar gezicht.
Dag 2. Na een klein wandelingetje door de stad trek ik me terug in het grote park Sarmiento. Heerlijk rustig hier. En alle informatie op een rijtje zettend besluit ik morgen voor een paar daagjes naar La Cumbre te gaan, ten noorden van Cordoba midden in de Sierras. 's Avonds heb ik nog een praatje met mijn blanke Zuid-Afrikaanse kamergenoot in het Zuid-Afrikaans. Ook al lijkt het erg op het Nederlands, ik moet me wel erg goed concentreren om het te verstaan. En zo spreek je tijdens het reizen in heel veel verschillende talen. Dat maakt het reizen zo leuk.
Tucuman, in de regen gevallen
De vroegste bus tot nu toe: 06.00 uur. En dat is eigenlijk veel te vroeg voor mij. Maar ja, af en toe komt het zo uit. Doorde prachtig groene vallei van Tafi del Valle kom ik in een regenachtig Tucuman aan. En de hele middag blijft het ook regenen. De eerste echte regendag sinds mijn reis. Nou, kan ik mooi mijnnieuwe regenjasuitproberen, wantik ga toch maar aan de wandel door deze stad. Naruim een uurvind ik het wel genoeg,mijn broekspijpenzijn ondertussen doorweekt, dus ik ga maar weer terug naar mijn hostel. Daar tref ik op de kamer 2 jonge meiden uit Nederland. Weer even omschakelen naar het Nederlands. De meiden zijn begin 20en ze hebben 2 jaar geleden al vrijwilligerswerk gedaan in Guatemala (ahum zij wel dus
Cafayate, adembenemend mooi
´s Morgens vroeg brengt Walter me met de auto naar het busstation. Erg aardig en nu hoef ik niet alles te sjouwen, want door alle souvenirs loop ik ondertussen met 3 tassen. De 3 busritten lopen gesmeerd. Vanaf Salta wordt het landschap steeds groener, een mooi gezicht. Maar het laatste stuk door de quebrada de Cafayate overtreft alles. Je weet niet waar je kijken moet met al die mooie rode rotsformaties aan 1 stuk door. Prachtig.
Dag 2. Ik ga mee met de ´trekking´ groep door de quebrada. Al wandelend met een gids lopen we steeds een stukje de canyon in. Erg mooi. We zijn pas half 9 terug in Cafayate. Yamila, een Argentijns meisje dat naast me zat in het minibusje (ik kom nog steeds veel reizende Argentijnen tegen), moet eigenlijk nog terug met de bus naar Salta, maar dat wordt dan een nachtrit als die al gaat. Dus ze besluit dan maar hier te overnachten. Gelukkig is er nog plaats in miin hostel. We eten gezellig in een restaurantje om de hoek. Yamila heeft trek in bier, maar ik lust geen bier en dus bestelt ze voor haarzelf. Maar in Argentinie hebben ze niet van die kleine flesjes zoals wij, maar van die grote 1,5 liter flessen. Nou ze krijgt het nog op ook, voor zo´n klein meisje. Een wat oudere man die ik eerder sprak in mijn dorm vertelde dat hij zo blij was dat de snurker op de kamer vertrokken was. Maar om 5 uur ´s nachts gaat het alarm af van Yamila tot 5 keer aan toe. Ze krijgt hem niet zo makkelijk uit (half slaapdronken nog). Ik hoor de man in de kamer mopperen. Tja, was hij eindelijk van een stoorzender af is er weer een nieuwe. Toch wel komisch eigenlijk, ik kan er wel om lachen.
Dag 3. Vandaag doe ik dezelfde toer als gisteren maar dan op de fiets. 2 Engelse jongens waren daar erg enthousiast over gisteren. En inderdaad is het heerlijk om hier doorheen te fietsen. De gids verklaart me voor gek, maar ja ik ben en blijf een Hollander, dus er moet ook gefietst worden. Met het busje van de toer rijd ik weer terug naar Cafayate. ´s Avonds ga ik in eerste instantie met 2 andere reizigers uit het hostel eten bij een parilla (bbq-restaurant), maar al snel schuiven steeds meer mensen uit het hostel aan en zo zitten we uiteindlijk met een grote groep te eten. Erg gezellig. Een mix van Argentijnen en buitenlanders.
Dag 4. Met een Duits stel die gisteravond ook aan tafel zat, maak ik een wandeling naar een waterval. Zag er mooi uit op de foto. Maar als ik van tevoren had geweten dat het zo´n lastige steile klim er naar toe zou zijn van 2,5 uur, dan had ik het mooi niet gedaan. Eenmaal bij de waterval neem ik een snelle duik in het ijskoude water en loop ik met een begeleid groepje weer terug naar beneden. Het Duitse stel gaat nog verder omhoog. Een wat oudere gezette man is net zo blij als ik als we weer beneden staan. Het is vandaag Goede Vrijdag en het plein van Cafayate staat vol met mensen. De kerdienst gaat via luidsprekers, dus iedereen kan buiten meeluisteren. Met het Duitse stel eet ik ´s avonds een gezonde salade in een wat duurder restaurant. Eventjes geen vlees vandaag.
Tilcara, Divididos in de regen
Het eerste wat ik vanmorgen doe is met mijn Fortisbankpasje naar de geldautomaat rennen. Joehoe, die doet het dus wel! Wat ben ik opgelucht en blij. Weer een zorg minder. Met ons vaste clubje van 4 wandelen we vandaag naar Pucara, een historische strijdplek net buiten Tilcara. Weer zie ik daar van die ´Inka´ huisjes. Mooi uitzicht hier over de omgeving. Ondertussen ben ik mijn eigen naam kwijt en omgedoopt tot ´Holanda´ door de andere 3. Dat roept wat makkelijker, ik reageer kennelijk sneller en het klinkt nog grappig ook. ´s Middags ga ik nog even op bezoek bij de ´familie´ van John en Juliette. Die zijn al aan het voordinken voor het concert van vanavond. Ik krijg een slokje van wat zij drinken. Hé dat is Fernet. Dat ken ik nog van vorig jaar, maar mij veel te bitter, gatver. J&J gaan er nu al heen, dus ik zeg ze tot zo. Met Natalia, Alejandro en Anahi loop ik even later in een lange rij naar het terrein toe waar het optreden van de Divididos zal plaatsvinden. Het is een open plek 2 km buiten de stad omringd door bergen in de verte. Een mooi gezicht. Het voorprogramma betaat uit folklorische muziek uit de omgeving met veel panfluitmuziek. In de verte dreigt er wel een donkere lucht en precies op het moment dat de Divididos willen gaan beginnen, begint het te regenen. En omdat ook de band onbedekt staat, moeten we ruim 1,5 uur wachten tot de regen weer stopt. Het rockoptreden kan beginnen. Het is een mooie show met een mix van hun eigen muziek, folklore muziek en dans. De show eindigt weer in de regen, maar de band gaat door tot het eind, helemaal doorweekt. Toch een mooi gezicht om het water van het drumstel af te zien spatten. Ondanks het slechte weer hebben we geweldig genoten. John en Juliette heb ik helaas niet meer gezien, want er stonden best veel mensen op het terrein.
De volgende dag is de rust weer wedergekeerd in Tilcara. Gisteren was alles bomvol met mensen die voor het concert waren gekomen. Samen met 4 andere jongens die gisternacht op het terrein van de familie hadden gecampeerd en met de familie zelf (Walter en Paula) hebben we een BBQ op de achterstraat. Ik wist niet dat je met een fohn ook de BBQ een handje kon helpen?! De hamburgers smaken erg goed. Mijn 3 Argentijnse vrienden (Natalia, Alejandro en Anahi) vertrekken daarna richting hun volgende bestemming. Met 3 van de 4 jongens maak ik die namiddag nog een wandeling naar ´Garganta del Diablo´, een mooie canyon met een waterval. Daarna gaan ook zij huiswaarts en ben ik weer helemaal alleen.
Maandag is een rustdag voor me. Wel saai nu iedereen weg is, maar gelukkig mag ik gezellig meelunchen met Paula en Walter en hun 2 nichtjes. Wel zo aardig van ze. Morgen vertrek ik verder naar Cafayate en omdat ik overdag wil reizen is er geen directe bus en heb ik 3 bussen nodig om er te komen: Tilcara - Jujuy - Salta - Cafayate. Dat wordt een lange dag.